UÇURTMA ÇOCUK
Uykularımı bölüşür kara kuru bir oğlan.
Her akşam sessizce koynuma sokulur, gözlerime girer gözleri yüreğimi kemirir yüreğiyle paslı çemberini mavi bilyelerini ister. Elime tutuşturur uçurtmanın ipini, kendi uçurtma olur. Annesini arar gökyüzünde, kuşlara sorar cennetin yolunu bulutlarla konuşur. Ağlayarak düşer yere. Kalbimde kurşun kabaralı bir topaç döner. Başını göğsüme vurur yumulur yanıma. Masalı ben anlatırım o benden sonra uyur. ö.n |
ama büyüdükçe,hayatı öğrendikçe kurnazlığa dönüşerek kendisi hariç herkesi uyutan bir çocukluk...
Ve sivri zekasıyla uyumadığını sanarak,aslında en derin uykulara dalan çocuk...Farklı bir bakış açısı diyelim...
Şiir çok güzeldi.Düşünerek ,keyiflenerek ve bazen de hüzünlenerek okudum...
Döktürmüşsünüz yine.Şiir dünyasının ''Yüce Onus'' u diyorum ben size..!
Buarada Sunay Akın şiiri de çok lezzetliydi Sinancım.Unuttuğum bir tattı.Hatırlattığın için tşkler...
Sevgi ve saygı ile...Kaleminiz Baki Kasın Ömer Bey...