//Ayın Saçlarına Ismarlıyorum Aydınlığı//
...
Sabah Güneş’le uyanıp; umurunda olanların umursadıkları şeyleri... sesleri,direnişleri, bilumum haykırışları, denizin kıyıdaki taşlara vuran seslerini bile, sinen her yerden temizlediler. Gece gök ağladı, larcivet giyiniyorum, sahi Gökkuşağında yoktu demi o renk, unuttukları bir şey var, saklayan sakladığı yeri yoklamadıkça, kim alabilir gizli hazineyi. Bu gece Ay,yıldızlar ve ben, söz bak,havanın rengine uyacağız, gri yada mavi, fısıltıyla başlayıp,kulakları sağır eden, vicdanımızın sesi ve karanlık hariç. Ki ayın saçlarına ısmarlıyorum aydınlığı... ağaçların hışırtısı,kuşların cıvıltısı, koro halinde sessizliğin son uğultusu, doğanın ritmine bırakıyoruz kendimizi, Arz pek tekin değil oysa, mehtabıyla esrik bir halce, bulutlar ülkesinin kadirşinas, yağmur mevsiminin cömert, hasat zamanının bereketli, göç mevsiminin kutsal yolcusu... açık olsun seyr-ü seferin... Şimdiye kadar olmadığı kadar üzgün, önüne çıkan korkutan şekiller, ışık,ve gölgelerden ürkmemelisin, hayat elini uzattığında... düşmemek adına el vermelisin, ’Otur ve sessiz ol, sarhoşsun ve burası çatının gölgesi’ yunus ça./ |
TEBRİK EDİYORUM DUYGULARINIZI
USTA KALEMİNİZİ BAŞARILARINIZ DAİMİ OLSUN.
SAYGIMLA YUNUSÇA.