karanlık nefesinle üfle ruhuma ey özgürlükbilemezsiniz karaya oturmuş son gemiyi gözyaşlarımla nasıl denize sürerim aleni görüyorum elleriniz gök yüzünü kurutmuş sizin ama üzülmeyin size cehennemde de olsa yol bulup ağzımla su taşıyacağım elbet ölür bir gün son ağaç su gibi İçimize çekiliriz yüzümüz bir merteğe değince döl ağaç gibi geri diriliriz eğri dal altında yeter artık gölgelendiğiniz ölümün yaşam olduğuna gelin iman ediniz ey içimi öfkesiyle kabzeden vicdan ey özgürlük ey göğsünde mehtabı kurutan gece gözünden süzülen saba makamı bir ezan sesiyle üfle renksiz ruhuma ki başımı kurtarsın aziz Rab kıldan ince sırat yolunda MHD |