zehir zıkkım olsun
ve ömrüm dediğin, ölümün
ki bilesin zemberekten önce kaç vakit geç geldin



ismini hatırlamıyorum.
kim olduklarını da.
çöl ortasında gezgin harami gibiydiler hani
düşlerim ve düşlediklerin.
serap gibi orada öylece duran yeşil vadi.



kim dese ki;
bu vakitler keşmekeş ve yapışkan sıcaklar gibidir insan ruhuna
o vakitler ölelim derim
ölelim bedduam tutmadan sana.



tüm gerçek olmayanlar nedendir bilmem
kadın isimleriyle seslenir bana
serap, hayal, rüya, masal ve sema
benim sana söylediğim her ne varsa
nedendir bilmem gerçek olmayan her şeyin ardında


baş harfinden önce geliyor diye bunca -a
çünkü biliyorum sonrası sen
sonrası ben
ve olamadığım seyyah adamların çatlamış topukları



öylesine emeksiz...



kim derse ki bu vakitler böyledir
bu vakit gidelim derim.
gidelim ki martılar ve çocuklar kalmasın sehersiz...