Dün kalın bir çizgiydi koyu sarı hazan zamanı,
sonra gönül penceremin önünde bir çiçek buldum
hep onu gördüm hep onu sevdim
oda beni çok sevmiş olacak ki yüreğimin tüm odalarına sarmaladı kendini
onu en iyi anlatan sanırım bu şiirdi.
sonsuz teşekkürlerim onun için....

Aşk her sustuğunda zamanı öldüren celladın kılıncı


gece
kıskanılası
canı kırılası körlük



kan pıhtısı değilsin damarlarımda
hicretimin yolu
hücremde yeşillenen adına
bende emanet
senin için çırpan varlığa


sen/li benli düşlere dal/alım
kendimizden kalabalık olmayan şehirlerde


yüzünün güzelliğini paylaşıp
uykuyu armağan edelim
yüzsüz zamana inat


saçlarımı okşayıp saçlarınla karıştır
en çok benden olsun kırıkları


kızaran yanaklarımız aynı ton olana dek
tenimin eksik yanını teninle yama
utangaç kalalım bir düşte
gözlerimizi kapatıp
öpüşelim doyasıya
göz göre göre
susup saatlerce
hiç bilmediğiz lisanlardan
anlatalım aşkı birbirimize


sen kadar değilse bile
ruh kadar açım sana
doyumsuz kıskançlığım
göğe vuran tekil yalnızlığımın susuzluğundan


öpsem kırılır mı
bir öykü tam son nefesinden
kırılır mı gülen çizgiler bir şarkının detone hıçkırıklarında


sevsem seni
aşk meleği intihar eder mi
kıymetsiz kalır mı
bir daha gömülmemek üzere
çivilenir mi bir tabuta
yalnız kalır mı
sen yalnız kalır mısın bana
yalnız bana
yalnızlığıma


yine de
gökten üç öpücük düşecek düş bitimine an kala
biri alnına
kaderin çizgilerinde kesişen varlığına minnet
biri gözlerine
renklerin hapsolduğu güzellikleri
doldurduğun için gözlerime
biri dudaklarına ki
uyandığında aşk yapışık kalsın diye
utangaç kimliğinde lal çığlığına


bu sabah
sus(a)madan severken bulacaksın beni
kaldırdığında yastığından başını
içinde bir hissin doğum sancısını duyacaksın
dalga dalga yayılan
dudaktan kalbe
mutlu olacaksın bu sabah
sev(il)eceksin


varlığını varlığıma armağan eden ruhu sonsuz sevgimle öptüm güzelliğinin kıyısından