adını sen koy istedim bu şiirin
ben bir nokta koydum
gerisini sen tamamla sevgilim


kelimelerimin kifayetsizliği suskunluğumdandı
daha ilk haykırışımda can verdi acizliğin


-I-
gecenin başında son bir ateş daha
kaç yangın söndürdüm bilir misin hıçkırıklarımla
dinle öyleyse

bilemezsin ay peçem 
sen karanlığıma düşen alın yazımken
yaktığından hep bir fazlaydı içimde sönenler

perçeminden tuttuğum kaderin kırıkları 
el ayama batan küflü söylentiler gibi
kalanlarsa hep can acıtıyor artık

-II-

biliyorsun 
geçecek sancılarım ya
yoksun artık anka/ra masallarımda 
kalelerim dost korunağı
ve inadına mutluluk arınağı artık
anlamazsın ki kirli heyecanınla

sen
bu düşte öldüğünü
ardına ilk baktığında anlayacaksın
ve adımların her geri gelişinde
engeller çarpacak yüzüne
yüzümün yansımasından
isimsiz kılıçlar kesecek dilini 
susacaksın çaresiz
tarifsiz mızraklar batacak sol yanından
ta çirkin gözlerine kadar
kapatmak istercesine
gözün hep açık gidecek

esaret zihnini prangalarken 
güleç insanlar tutuyor ellerimden
somurtkan çığlıklarınla hiç bilemedin gülebilmeyi

-III-

gittin ya
çok güçlüyüm zannettin kendini
sandın ki ardın 
ceset yığınağı savaş meydanları
feryatlar 
ağlayışlar
ve yıkılan insanlar ülkesi değil mi gönlüm

şimdi seni kezzap kuyularında yüzsüz
arşın kutsal lal dilinde güçsüz
şiirlerimde öksüz
ve kalbimin her yerinde hükümsüz bırakıyorum

her gece düşünün karabasanı ahım
ki ahım dedim mi 
dört melekle kabzedilir ruhun bilirsin
en sonunda azrail olur tenin
son nefesin şahadeti gibi
hiçliğe giden yolcusun 
ıssız duraksız yollarda

-IV-

tok tutmak için aç kalan ruhumu
seviyorum sabahın erken saatlerini
değiştiriyorum gözlerimin rengini
ve her renkte öpüyorum kendimi 
gururla açan çiçeklerimin alnından 

deniz kıyısında simit yemeyi seviyorum sıcak çayla
umutsuzca ayaklarıma kapananın 
sen olduğunu bile bile artık

sarmaşıkları seviyorum mesela
mutlu ördükleri için ağlarını 
yetim olmayı seviyorum
içimde ölen şey/tan olduğunu bildiğimden

-V-

karanlık sema için dolunay yeni adım
sen de bakıp ulaşamayan yıldız
sönük ve siliksin yasaklı geçmişimde

teneşirde can verirken ihanetin
söz
ilk suyunu ben dökeceğim 
sana yabancı ellerimle
öğreneceksin alev alev yanmayı

ne zaman üşüsem ölü aşkları yakıyorum artık 
sadece gölgen vuruyor odamın karanlık anılarına

meltem estiğinde ellerine
hiç umursamadan
hoyratça ziyan ettiğin mutluluklar için
adını sen koy istedim bu şiirin
kalem kurşunuyla alnının tam ortasına

...ben bir elinden tuttum, diğeri hala meleklerin...
...artık yaralı da olsa kanatların uç özgürce rüzgarın sesi...

Şiirime ses olan sevgili Ahmet Ormancı hocama, şiir sesli insana yürekten teşekkürlerimle.