Kadının Dudakları Yağmur Buluşmasıkadın dudakları kavramaya çalışırken aşk ve ölümü bütün iyi insanlara dua ediyor devrimi ve adaleti heveslendirecek marşlar mırıldanıyor şefkati ve vicdanı yürüyüşe çağırıyor yüreğinin papatya saati berrak bakıyor göğe bütün çocuklar narin büyüsün incinmesin masalların bilinci soğuk silahların ölüm üretmesine kızgın yanağından ıtırlı bir gül geçiyor yüreği budanmış acı gülümsüyor şarkıların ve şiirlerin mavi renkle seviştiği yeri düşünüyor bu nemli sessizlik ne zaman gülecek kötüyü ne zaman yenecek yaşam diye soruyor göğsünün sızısına ayda asılı kalmış bir söz dökülüyor denize balığın pulu deli bir özlemle parlıyor derinliğin sırrına karışıyor kaderin boşluğu soytarı gerçek sokakları arşınlarken hüzünlenip gidiyor çatık kaşlı gece dağların yalnızlığı ve kuşların dili karşılıyor güneşi çelimsiz ve kırgın yeni bir gün başlıyor kadın beklemeler taşıyan bedeni kaldırıyor masada yarım bir şiir külü kaçmış bir sigara hesaplaşmaya devam ediyor insanlığın hatalarıyla kadının dudakları yağmur buluşması yüzü ateşini arayan orman elleri itirazına küskün umuda ezgi raksını yitirmiş bir nehir taşarken içinden sancıyan sorular dökülüyor dizlerinden tuzlu bir anlam gözlerini kuşatmış karmaşanın duyarsızlığı göğsünü geçip gözkapaklarını yakarken yosun tutmuş ev pencerelerine güneş aklanmanın kokusunu bırakıyor... |
güzel sözler var şiirde
sevgiler