sayıklama
nereye baksam şimdi
kararıyor gecenin yüzü asıyor ayı saçlarından göz bebeklerime içimde can çekişiyor güneş biliyorum iyice saçmalıyorum artık iyice geçiyorum kendimden şimdi nasıl istiyorum susmayı nasıl istiyorum dilimi koparıp atmayı bir bilsen bir bilsen nasıl öldürüyorum içimdeki çocukları acımasızca nasıl oyuyorum parmaklarımı sokup gözlerindeki yeşilleri ah bir bilsen kıyametler kıskanıyor şimdi içimdeki cehennem çukurunu ateş hiç kimseyi böyle yakmadı çünkü hiç kimse ölürken böyle bakmadı hadi git artık şiirlerimden parmaklarımın ucundan dökülme nasılsa keseceğim onları da kan bulaşmasın üzerine git benim gidemediğim kadar senden ve kendimden gittiğim kadar uzağa git yapma!! arkana bakma sakın durmasın, duraksamasın söyle ayaklarına hiç bu kadar küçülmüş müydü dünya bu kadar kızmış mıydı gökyüzü hatırlamıyorum hatırlamıyorum ben daha önce bu kadar vazgeçmiş miydim s(b)enden!! |
Tebrik ederim.