avuçlarımda yıldız varsen yoksan ben olamam ki bu kasabayla birlikte yıkılır ölürüm gülüm... bu koca dağlar kadar sana sevgim yamacında al gelincikler beyaz papatyalar kadar kırkı çıkmamış bebek kokusu kadar masum... geldin açtı tüm çiçeklerim gök kuşağı sevinçli bal damlası gözlü ay bakışlı ceylanım... bin yıllık özlemim dindi düşlerimin yedi veren beyaz gül misali gonca verdi... düş çiçeğimsin içim titreyerek korkularla büyüttüğüm avuçlarımda o yıldız var gecenin damından sarkıp düşerken seni dilediğim avuçlarımın sıcağında senin için sakladım biliyor musun bana ölmeyi öğretiyorken sen bizli o ilk sevinçleri al sadece yanına bu koca dağın yamacına gelincikler papatyalar öbek öbek yürürken ben bizli eski sevinçleri doldururum gamzelerinin gizemli çukuruna benim geceme sığınalım ben sıcağına usulca sokulurum aldırmadan yağmurlara ıslanalım başımı koyup dizlerine gözlerine bakarak koca çınardan utanmadan şarkımızı söylerim bağıra çağıra kelebeklerin kanadına resmettiğimiz sevinçler uçup gitmeden tek tek ışıklarını söndürelim kasabanın belki de gözlerindeki sevinç bana ölmeyi unutturur... Hasan ODABAŞI |
sevgi bu kadar ince
ve bu kadar asil şiirleştirilebilir
çok güzeldi değerli ağabeyim
hürmet, saygı dua ile
hayırlı cuma'lar...