gökten üç elma düşmediiliştir senli sevinçlerimi adalı bir rüzgarın sen kokan baharlarına üfle kül altında bir yumruk közüm dudaklarından kana kana içmiştim alev alev ateşi adalı martı çığlığında yalnız kaldım şimdi kendime... nisan yağmurları gibi yağarım ıslat saçlarını ben kokunun kıyısına tutunur kasabalı martı yalnızlığında ıslak ölürüm ... üfle küllerim savrulur bir avuçta olsam ben kalırım ilk yandığım gibi... kaç masal sığdırdık adalarla göksu arasına yine de gökten üç elma düşmedi... seni aradığım soysuz gecelerin koynunda yorgun gölgeler gibi siyah kaldın hep bana... ben bir başıma kendi ıslağımda sensizlikten ölürken... yatırsaydın saçlarını göğsüme batırsaydın kirpiklerini bendeki en deli sevinçlerine son şiirimi okusaydım parmaklarım saçlarında gezinirken alfabemden sesli harfleri çıkarıp bir ömrü hibe ettim bal damlası gözlerindeki gök kuşaklı sevinçlere gözlerine biat ederken son bakışım... secde ederken dudaklarım son kez dudaklarının narımsı sıcağına... Hasan ODABAŞI |
"yine de gökten üç elma düşmedi..."
ben artık masallara hele o üç elmaya hiç inanmıyorum ağabey
çünkü sadece can kırıkları düştü ömrümce gökten
ayna tutardı bir de güneş,
şaşmasın diye hedef...
çok güzeldi değerli ağabeyim
saygı hürmet dua ile...