Bilirim ki
haberin yok
nicedir alt üst oldu deyişi yolun kimler geçti hoyrat adımlarla geçer gibi bir tren,insanların üstünden gizlendi esintinden çiçeklerim ay dönüp gitti yüzünü anlamadınki zifiri karanlıktan baktıda gözlerin yasını görmedi bakışlarımın geri dönülmez yerlere mi gittin yoksa ellerin alnımı soğutmuyor sen ve benden oluşan iki köprü arasında gitgide derinleşen uçurum aklımdan geçiyorsun ya da hiç çıkmıyorsun kimsenin bakışlarında sen yok kimse gözleriyle gülmüyor beni görünce bana ne çok yalan söylüyorlar seni öldürmem için kalbimde kimse bizi bilmiyor hiç yürümediler ki birbirimize çıkan tünelden bilirim ki sen bismillâh der gibi uyandığında her adımda, her ah’ta adımı tekrarlarsın bozmaz ezberini lâ havle illâllah getirmezsin yüreğinin tahtına kurulan bir çift mahzun bakıştan gözlerime astığın zincirleme geçip giderken günler yokluğunu ağlarım 13. 5. 2013 / Nazik Gülünay |
bana
ne çok yalan söylüyorlar
seni öldürmem için kalbimde
kimse bizi bilmiyor
hiç yürümediler ki
birbirimize çıkan tünelden
O kadar yalancı var ki hayatımızda..İşin garibi bazıları söyledikleri yalana kendileri de inanıyor şairem..tebriğimle