martıların öldüğü yerde mavi öleceğimşimdi ben çıkıp gidiyorum ardımda kapkara bulutlu gökyüzü bardaktan boşanırcasına yağmurlar bırakıyorum sakın sen ağlama topla göz çukurlarına doldur ben ikimize ağlamıştım... bu kasabada seni beklemekten yoruldum adalara gitmekten korkuyorum... öleceğimi fısıldayıp yakamozların kulağına ıpıslak gidiyorum... yaşama tutunmak istediğinde beni tükür gözlerine kirli ıslağımdan sür balıkçı kasabası kokan... martıların öldüğü yerde mavi öleceğim mavi sonsuzluğun koynunda ıslak ve sessizce artık yıldızları dolunayı yok sayacağım deli deli göksuya koşmayacağım biliyor musun bal damlası gözlerindeki gök kuşaklı sevinçte öleceğim... siyah repliklerle imansız bir ritüelle selasız duasız gömüleceğim... yalın ayak ama başı dik kalem sızım son şiir parmak uçlarımdan harf harf dökülecek... sol yanımda hain bir sancı avuçlarımda aminsiz dualar gibi solmuş bir beyaz gül olacak... ateş çiğnemişim dudaklarımda o yangınla karanlığı son kez öpeceğim alnından gök yüzünde kentler kasabalar uzayıp giden tren yolları istasyonlar garlar yok biletim üçüncü mevki tek kişilik ve tek yön masmavi bitişe gidiyorum ne mendil sallayanım ne de bekleyenim yok... Hasan ODABAŞI |
dudaklarımda o yangınla karanlığı son kez öpeceğim alnından
Devam efendim......Tebrikler....