Ufkuna FirarŞiirin hikayesini görmek için tıklayın her tanışmışlığın ortak bir lisanı vardır..
beyaz düşlerin koynunda uyandı
özlemin çıplak yüzü eteğine sarılmışken yıldızların ayaz bir geceden kalma düşlerle güne mırıldandı aşk ’’gün/aydın’’ diye süslü bakışlardan uzak yaşarken çerçevesi eksik fotoğraftan birikmiş anlar kaldı geriye tarihe geçen zengin harflerimizden ki, onlar hep mutluluğa cümleler kurdu bir düş ki yalın ayak gezer sevda bulutlar arasında kelebek kanadında yele durmuşken aklın imasız düşünceleri alıp gider bizi bizden rüzgarın seli dil dökerken sineme sardığın yarım kalmışlığımızı sürüyorum bu şehirden eksik saydıklarımızı yasaklayıp adımızın olmadığı vakitleri çocuklaşıyoruz kimi zaman katarken demli çayına bizi karışıyoruz sevdaya şeker misali y/anıyorum yosun kokan denizin mavi seyrine sessizce düşüyorum yine gülüşlerine s.ç |