Mavi GülüşlerŞiirin hikayesini görmek için tıklayın uyanışıydı gözlerimin geceden kalma maviliklere gülümseyişi
sessizce dolaştı içimdeki kimsesizlik kayıp kentleri tek tek aradığım kendimden gitmiş bendim çünkü sana çıkan yollar hep karanlıktı tutunurken kafes boşluğuma umutlarım geceye tırnak geçiren düşlerim bize dargın yandıkça soluğum kırılır bir yanım sahipsiz kalınca gönül bağım her nefeste biraz daha yanar bağrım dalarken gözlerim dilden düşme sevgilerin yoluna bir hüzün karaya çalar aklımı ’sırtımızdaki kamburla’’ biriktirdiğim tüm yalnız masallarıma seni kahraman yaparken ben sessizliğinde gölge oyunu oynuyordun mavi gülüşlerinle sen hiç bir serüven sür günsüz son bulmadı gökyüzü de yeryüzü de kızıllıktan başka renge boyanmadı bilirdi ki kimsesizlikti yalnızlığın adı bak şimdi avuçlarına hatırına bıraktığım busede doğ ve gülümse hayata s.ç |
bak şimdi avuçlarına
hatırına bıraktığım busede doğ ve gülümse hayata
///
Gece kör
Gece sağır
Sessiz bir geminin kalkışı değilken ruhumuzdaki nara
Her liman biraz aydınlık
Her durak yeni bir başlangıçtır
ki
Avuçlarımızdaki bin yıllık y/ara
Nasırlaşıp direnirken kaybolan o yıllara
beni de hatırla şiir
beni de aydınlat umutla
Mavi gülüşler haykırışımızdır hayata
Eyvallah
çok derindi
Syg.