hayat...
aramızdaki sessiz savaş
git gide kızışıyor hayatla sesimiz yükselmeye başlıyor ufaktan alacaklarımı tahsil derdindeyken ben o biraz daha alma niyetinde benden!! soğuk şakalarına gülmüyorum artık yazın ortasında kar yağdırmana tepeme çok canım sıkılıyor bilesin akşamdan sabaha günleride devirip durma böyle zaten hiç sevmiyorum pazartesileri zaten ben senide sevmem ’o’ olmasa kaşıkla verdiklerini sapını ta ciğerime dayayarak kustura kustura çıkarmandan nefret ediyorum haşa peygamber değilim neticede artık sabredemiyorum... anladık ne verirsen oda biraz diyorum hani şu mutluluk takvimlerinde cömert olmayı denesen cee demese perdenin arkasından hüzün her saat başı... demem oki bende kayış koptu kopacak sende artık zahmet edip aklını başına toplasan ne iyi olacak.. |