elais XVIbizli sevinçleri adalı yorgun martının çığlıklarına sakladım çok uzaklardan uzanıp el yordamıyla alır da iğretide olsa yüzüne asabilir misin elais... içimden bir sürü ayak sesiyle kalabalık omuzlarda tabut geçiyor ölen kim biliyor musun ağlayanı yok meyyit kimsesiz... adınla başlayan her cümlenin sonuna sen artığı irice bir acı bırakıyorum duyuyor musun ahımı... kan kaybeden kelimelerimin ardına senli bir damla göz yaşı koyuyorum nokta diye... sevinçleri çalınmış haylaz çocuklar gibi duvar diplerinde sol yanımdaki sen kanatıyorum gizlice elais... usulca dokunuyorum kaldırım ıslaklığına parmaklarımın ucuyla içinde kalan bir ömürlük acıyı incitmeden... güneşi çekiyorum gölgem de ölsün diye sevinçlerim gibi düşlerimin öldüğü yerde... içimdeki çocuk şaşkın korkuyor o ölüm nedir bilmiyor avuçları kirli aminleri ıslak duaları yok elais... her gece uyumadan önce kendine anlattığı en güzel masalı çalınmış o çocuk sevinçlerinden vurulmuş soğuk duvarlara düşmüş gölgeler gibi sustu şimdi elais... Hasan ODABAŞI |