Günah
--ne kadar uzaklara baksam da
şehrin bütün sokakları sana çıkıyor sevgilim hangi çıkmaza girsem son kapı adresin-- çok zamandır kokusu içinde saklı düş katili karanfiller yetiştiriyorum gönlümün bahçelerinde ağzımın içinde kaybolurken sözlerim aldığım her nefeste teninin terinde ıslanıyorum gün doğumlarında ısırırken her bir yanımı yılanlar-çiyanlar karanfil kokusunun bu denli ruhumu karartacağını bilmezdim o zamanlar tek içimlik cigaranın kefaretidir sevmelerim sağanak yağışlarımda boğulur günbatımlarında arsız düşlerim üşürüm ellerim üşür aklım üşür an gelir ölürüm karanfil kokulu gölgelerin altına gömülür bedenim hüznün çizgileri avuçlarıma nakşederken ıstırabını yırtık urbalı bir dilenci peydahlanır gözbebeklerimde palyaçolar pazartesi ağlar diyor şair bu gün pazartesi hadi gel beraber ağlayalım yüzümü yıkadığım deniz ellerimden kirleniyor sevgilim hadi kal birlikte günaha girmeye devam edelim seninle cehenneme çoktan razıyım |