Hiç
--hiç olmamış gibisin hayatımda muhterem
ve hiç ölmemiş gibi-- * sen düştüğünde fikrime muhterem yollarım karışıyor birbirine bir mum alevinin ucunda titriyor bakışlarım mor odanın içinde aklım morarıyor heryer kangren kesip atsam olmuyor kesmesem kahkahasını bırakırken falezin üstüne sevimsiz bir kadın üzulme ölume çare yok diyor ak sakallı ihtiyar seri bir şekilde boşalıyor gözlerimin frenleri İhtiyar diyorum muhterem ihtiyar ömru senin yasından bin fazla bir ihtiyar ne vardı öyle acele edecek böyle orta yerde bırakıp bizi öksüz bir çocuk gibi alıp beyazlığını gidecek ** birlikte oturuyor parktaki bankıma sessizlik ve yalnızlık karanlık üşüşüyor benliğime yapraklarım sararıyor ha düştü ha düşecek aklımın neonları sönüyor birden karabasanlar çörekleniyor ruhumun üstüne ben karışıyorum evren birbirine karışıyor *** vagon vagon hatıralar yükleniyor sırtıma şimendiferler patlatırken beynime sirenlerini bir çığlık ayak uçlarımdan boğazıma yürüyor yutkunmak mesele **** dunyanın kirinden üstüm başım çamurla sıvandı muhterem eve almıyor babam ağlamak isterdim eşiğinde gitmeseydin yoksun işte hiç olmamış gibi varsın işte hiç ölmemiş gibi ***** -bu yuzden muhterem hiç gitmemeliydin kenar mahallemden- |
Kaleminiz dik dursun…
.................................. Saygı ve Selamlar..