Yürüdüm Yürümedim
kısa arzulu bakışıyla
süzüldü yolun karşısına çocuk annesinin elinden koparak yaklaştı bahara... sıcaktı sıcak olmasına ama ilkti de şaşırttı hepimizi ilk göz ağrısı olmak böyle bir şeydi işte yollara döküldü herkes ilahi güneş... aşk sarmalından yalnızlık kıskacına kadar yürüdüm... yürümedim sanki... gelen yolcu giden yolcu bölümleri gibidir aşk başladığında başladığına bittiğinde başlayacağına heveslisindir gelen giden değişir aşk ve yol değişmez... içimdeki kent terk edilmekle öyle dolu başka başka hayatlar soluyorum bütün yalnızlıklar adına... yüzüm yok erken gelen yazlara bile çıkıp dökülsem ortalık yerinde yolculuğumun... ama menzilim belirsiz ıssızım susturulmuş çocuklar gibi huysuz adı anlamında bir akşamın hatırına susuyorum saçlarına... kağan işçen... |
Fakat, bu şiirin diğer şiirlerinizden farkı şu : şiirlerinizi türk kahvesine benzetiyorum. Bu şiir de türk kahvesinin yanına bir dilim çikolata koymuşsunuz.
Bilmem anlatabildim mi ?
Kutlarım, güzel bir kağan işcen şiiriydi...