sağır
eğer
iki lafın bir birine değmiyorsa artık hiç bir anlam taşımıyorsa kurduğun cümleler.. ve başka biriysen hep olduğun yerde yar’e yara olduysa varlığın yokluğun karanlık odalarda çığlıklar atmaya başlamıştır çoktan.. gel dediğin zamanların amansız kayıplarıdır artık gidemediğin bitişler.. ’aynı nehrin yatağında akamadık senle’ şimdi hiçbir nehir bir damladan ibaret değil ve deniz kendi dalgasıyla boğuyor kendini.. yüzüm yüzümden düşüyor her kelimede yüzsüzleşiyor sevda kangren bir sancı oturuyor bileklerime ellerim ellerinde sanıyorum ama üşüyorum yine... arkası yarına bırakıyorum hayatı.. sonra satırların üstünü örtüyor suskunluğun... susma diyorum.. duymuyorsun... sessizliğimi suskunluk sanıyorsun.. bilmiyorsun ki... ölüyorum... |