biz(den kalanlar)
bazen;
gördüğüm en derin yalnızlık bile bir beden küçük geliyor üstüme.. boğazımda iki düğme izi bırakıyor senin koynunda beslediğin hüzünler.. biz... aşkı gecelerden çalmıştık duymamıştı ay.. senin sığındığın yalanlar benim yasaklarıma tekabül ediyor çarpım tablolarında denklemlerin çok tarafı kayıp kalıyor bu yüzden ve bu yüzden ikimizi bölüyor zaman.. biz.. senden doğmuştuk ama beni kürtaja meyletti gözlerin.. derin geçmişin soluklandığı istasyonların nereye gideceğini bilmeyen iki yolcusu gibi izimizi kaybettik özümüzde sözümüzün değeri düştü sonra düşümüde düşürdüğün yürek çukurlarına.. biz.. hangi tarihin tekerrürüydük sevdiğim nerde infilak etmişti hikayemiz.. ne zaman gözlerinde doğsam tekrar ardından acılı ölümlere merhaba diyordu hayat.. kimin kimden daha çok alacağıydı sevda ve hangimize daha çok küstü AŞK.. biz.. ölmeyide beceremedik senle.. ölümsüzlük oldu beceriksizliğimizin adı... derken... diyecekte birşey kalmadı geri.. |
yalanlarlar infilat ettiyse ask ne kalırki..
koca bi hiç..