Özlemin rengidir göz bebeklerinde parlayan..

mesafelerin yorgunluğu
gözümün içine düşen yağmur damlasından ziyade
yorar ömür boşluğumu



bir sevdiğim var ki
haykırsam duymaz bel ki
kalbim kendi sesini duyar tüm seslerden evvel
öyle bir heyecan ki ayaklarımı yerden keser



koynunda sevdaya yatmak vardı şimdi
kıblesi aşkın sözü olan
şimal rüzgarlarının vurduğu gül kokulu sureti



ruhuna bir söz verdim ki
hiç bir sual eylemez dünyanın dertleri



nedensiz kırılmıyormuş göçmen kuşların kanatları
kırık resif bir dal gibi
özgürlüğün resmi çizilmişse göğün göğsüne
ne keder dökülür ne hüzün yüzümden ellerine



sahi ne çok büyüttük uzaktan avuçlarımızda sevgiyi
sabahın seherinde yüze düşen gülümsemeden
gecenin mavisine düşer biz düşleri



haydi sevelim her cümlede birbirimizi
yürek dolusu türkülerle
her avazda söylesin dillerimiz
biz ne çok sevgi(li)yiz


s.ç