İstanbul memnun mu sendensen İstanbul’u aldın koynuna rahatın yerinde (mi) acaba? yetinirsin bir simitle balıkçılar ağlarını atarken bir teknede altına alırsın güneşi denizde alnından geçer boğaz köprüsü bütün lâmbalarıyla çiçekli bahar kıytırık bir meyhanede adım geçer keman sesi duyulur uzaklardan eski bir İstanbul evinde düşlerim asılır bir kızın gözlerine İstanbul memnun mu senden dumanını üflüyorsun sigaranın çok uzaklarda sönen bir yıldıza bakışları eskir ayın bir martı uykusundan uyanır çok seslidir acıların metroda seninle daha da yalnızlaşır yalnızlar bir kadın kendi kollarını örtünür sisli havaları bırakır indiği son durakta benim de sen geçersin aklımdan kalabalıklarda düşük omzun kararlı adımların yere oturmuş çiçek satar bir kadın alır bana uzatırsın bir şebboyun oylumunda kıvrılıp uyur İstanbul! 24. 4. 2013 |