Utanmak içinden, edep yüzünden,
Sıyrılan kendini, âlâ sanıyor.
Binlerce eğrilik çıkar düzünden,
Doğrusu; doğruyu yanlış tanıyor.

Küçükte saygı yok, büyükte şefkat,
Adap ihlalleri katlandı kat kat,
Fantezi yaşama çevrilen dikkat,
Deriyi kemikten söküp alıyor.

Kazanan kibirli, kaybeden pusmuş,
Sohbetin içine cahiller kusmuş,
Davulcu yanında sazende susmuş,
Soluğu yetmeyen zurna çalıyor.

Moderin dünyanın uyanıkları,
Şeytanca planın iz tanıkları,
Anarşi terörün öz sanıkları,
Taşları bağlayıp, iti salıyor.

Cebi para gören çabuk azarken,
Dost bile dostuna mezar kazarken,
Eli kalem tutan şiir yazarken,
Erbabı şuara geri kalıyor.

İnsanlar reklama çabuk bayılır,
Moda dilden dile hemen yayılır,
Gayri meşru şeyler meşru sayılır,
Hayaller gölgeyi ne çok anıyor.

İstekler kulları, kula kul eder,
Daha evlenmeden kızı dul eder,
Zengin tenekeyi altın pul eder,
Yoksul ekmeğini zehre banıyor.

İncelik nezaket kavramı bitti,
Ayıpta onunla beraber gitti,
Erdemler yok oldu, fazilet yitti,
Ar damarı çatlak, yürek kanıyor.

İhtiras dumanı nefes kesiyor,
Avaz et yaralı, sende sesi yor,
Belliki içinde lodos esiyor,
Hidrojeni bitmiş, derya yanıyor.

21.10.2010...Mustafa Yaralı