KELEBEKLERneden intihar eder kelebekler iki günlük ömrü varken bir ateş halkasında dönerken evren önüne çiçekler serilmişken maviye koşar adım uçarken yapraklar bin bir renkle, serilirken önlerine daha güze çok varken incinir kanatları iki damla yağmurdan yorulurlar çiçekten çiçeğe dansta bir damar daha eksilir kanatlarından bir renk solar kavurucu güneşte ayazda savrulur gizemleri bir kuytuya sinerler yükseklerden bakar da beyaz kelebek kırmızı kanat arar ince siyah kıvrımların yanına kırmızı kelebekse beyaz, ay yüzlü akşamlar gibi keşke uzun olsa kelebeklerin ömrü her mevsim açardı çiçekler karmış, buzmuş demeden varırlardı özgürlüğün tadına ateşler yakılırdı gölgelerinde erirdi dağların karı büyütmeyi bilse kelebekler küçük kanatlarını öğrenseler onlar da çarpmamayı kalın duvarlara! 21. 4. 2013 / Nazik Gülünay |
Onlar intiharı düşünür mü?
Kırlar onlarla güzel
Sessiz ama rengarenk
Bir sağa bir sola uçuşur...
Ömür biter
Birtmeden ürer
Yaşam böyle sürer...
Çok anlamlı bir şiirinizi daha okudum Nazik hanım.
Kutluyorum.