imkansız aşkların hammalıeğil sök içimdeki seni kara topraklara boylu boyunca yatan benim meyyit misali... göz kapaklarımı sarsarak ağlarım bendeki seni incitmeden feri sönmüş buz yeşili göz bebeklerimden sökülür de düşer ahım... aynadan suretim düşer çerçeveden resmim iner dikiş tutmaz yaralarım kanar içime ... balıkcı kasabasında baharlar dalında allı beyazlı gelincikler papatyalar kocadağın yamacında boynu bükük kalır.... gülüşler mabedimizin soğuk duvarlarının yüzünde sevişler karanlığın koynunda sıcağın gibi avuçlarımda sustu kokun ciğerlerimde her zerremde mahkum kalırda... doğan güneş doldurmadı yerini senli cümlelerim bitti kalemimden kapkara keder dökülüyor şimdi... topladım ıslak düşlerimi bir bir göksuda yakamozların kirli yüzünden kasabanın dar patikalarından çıkmaz sokaklarından yaralı düşlerimi... geceye teyellenmiş iğreti gülüşlerimi sırtlandım sesizce gidiyorum... imkansız aşkların hammalı şu zavallı bezgin yüreğim kan revan acılarıma tutunarak gidiyorum... Hasan ODABAŞI |