barışkırmızı olmalıydı barışın adı ellerim uzanırken ellerine maviye çarpmalıydı yürek sürgünsüz yaşamın tıka basa dolu kilitli kapıların ardı ağrısız günlere hasret nefesi karışır nefesime zulüm çiçek açmamalıydı zemheride gölgesi üşütürse sevincimi güneşi olmalıydı rengarenk düşlerimin mermisiz vurulmalıydı vucut gözü yaşsız kaygısız küfürsüz başlamalıydık güne merhabasız acıların sancısı düşer çatılınca kaşlar öfkemizin duldasına ellerini tutmamalıydık soğuk ölümün tutsak düşünceler rotasız gemilerin izleğinde sağarken mutluluğu nimetini toplamalıydı yaşamın vurgunsuz düzenin iktidarına güneşe dokunan ellerimiz bereket toplamalıydı sevdamıza tek ağızdan çıkan mermi felaketi olmamalıydı günahsız bedenlerin ve eğer insanlıksa en değerli hazine gölgesi yıldızlara değen vatanımın karış karış gözlerine bakınca kendini görmekmiş barış... 12.04.2013 Mönchengladbach... |