Eğer yazmasaydım, tuzdan baharattan yoksun bırakılmış bir lezzet olacakmış gibime geldi: Bu yazıyı çalın davulları adlı rumeli türküsü eşliğinde dinlemenizi tavsiye ederim size. Kelimeleri başıma toplayan da, bu kalem oyuklarını aklıma açan da o türküydü bu gün. Günün dinlenesi, dinlendikçe söylenesi ezgisiydi benim için. Yoksa cürret edip karalamazdım kağıda kelimeleri. Susardım hep yaptığım gibi.

Yazmaya, kaleme yaslanması güzel güzel de, ah bir de avutup uyutsa...

Masum bir tekerleme bizimkisi
Çocukların omuzlarına,
Meleklerin kanatlarına ilişebilen
Sözsüz, ama çok

Çünkü
Mahpusta kehribar tesbih
Maltada türkü
Avluda nefes
Bakır tasta çorba
Ateşlendiğimde sarı hummadan,
Şifadır varlığın

Mektubum
Uçsuz bucaksız bozkırım
Aldırmayan gönlümün
Tek sarsanı
Dinle bak
Yüzündeki perçemi
Avucundan geçen çizgiyi
Nasıl da işaretlemiş zaman

Masalların gölgesinden
Hezeyan olup geçtiğimizde
Gök yaklaştı
Yer titredi
Bulutun güneşin
Saf suyu
Islattı bizi

Mavzerimin yağı
Kinim, öfkem
Katır sırtında
Katıksız yürüdüğüm yolumsun
Dirseklerini daya böğrüme
Dayan bir de
Gayret et

Çıkarma aklından
Karınca dualarını
Unut gitsin
Şafakla beraber
İlmiğin boynuma dolanacağını
O giz dolu dudaklarından öpmeden
Seni koynuma almadan
Teslim etmem canımı ecele

Yavrularımın anası
Adımın emanetçisi olduğunu görmeden
Kesmem umudumu yaşamaktan yana

Erguvan vaktidir şimdi
Renk renk
Desen desendir toprak
Kaldır başını eğme
Eğilme soysuza sakın
Çiçek ol
Balık ol
Kuş ol
Gider tutsaklığımı

Ben özlemek derim bunun adına
Sen düş der gülersin
Adın çarpar içime
Göğüs kafesimde
Bir kalkar, bir inersin

Hadi yum gözlerini
Yarın görüş günüdür
Bırak ağlamayı artık

Masum bir tekerleme bizimkisi
Henüz hiçbir dilde
Hiçbir dilden söylenmemiş
Unutma
Seviyedir varlığımız
Tıpkı özgürlük gibi,
Vatan gibi seviye
Sevmeyeyiz
İnsanı, insanda

Şaşkınlığım
Talihim
Sensin
O kadın...