Oyun Ve Gökkuşağı
keder geliyor ellerime
şarkılar dilsiz geceden midir kalbime üflenen bu içlenme ayak ucuma yatmış gölgem hangi ninniyi duydu da açık sarı hüznüme uzandı oysa çocuksuzdu masallar şirin şirin ölü çocuklar baharsız sırtları terleseydi ya sadece oyundan gece boyunca gitsem gitsem yo(ğ)rulsam var mıdır öfkenin toplanmadığı bir gök altı kalbim ağıtlara aşina ama çocukları öldüren bu tarihe bir tekme atabilseydim güneşi geri sarıp çocukların kahkahasını renklendiren istediğim değişikleri yapabilseydim ya nilgünün sessizliği var gecenin yörüngesinde lacivert dolanır uçamayan gagasız ıslak güvercin ütopya ailesinden nilgün işte burası bildiğin hiçlik bayat kokuyor toprak yine hiç çiçek açmayacak karanlık bir susuşta zamanın ibresi ölüm geliyor çocukların gülüşüyle çarpılarak silahlara boynu bükük bakan nilgün ısırma gözyaşlarını soluğu düğümlenmiş bulutlarında birazdan gökkuşağının göğüsleri değecek toprağa... |