hayrettin taylan



seni sevdikçe tüm şiirler diz çöker dizelerimde
imgeler bitmeden , sevgimin diline manalar denizi oluver
veballer cemaline kadar niyetlerinin kafiyesini sererken
başa başa kalmanın yangınlarına sözcük bağrım hazırken
bekleyiş surlarında sızan sırların pak alnıyken
alın yazımın dibinde Yusufluğum büyürken
sen züleyha kentisin, gönüller beni senle bilirken
sakın gelemeyişine pembeler zinciri kurma
açık veriyor gelemeyiş nedenlerin

2…

Düşlerin siner ruhumun yıldızlarına gecelerine tutulur ay yüzün
Yokluğunun simgesinde dilsiz resimler konuşur
Yüzünün güleç halini tasvir eder görüşmek
Sensizliğin mahşerinde uyanır kavuşmanın bülbülü
Senli sözler okur , senli türkülerde halay çeker gülün
varışın yüzölçümleriydi yüzünün kenti
Kent nerede/ sen nerede/ bu İstanbul çok uzak , aşka
3…
Umudun raksında uyandım hüzne
Sen yoksan yanımda ,her gün hüznün şulesidir
Yanıyor tutkularım yüreğindeki sular yeter mi ki
eski aşkların yüzü kadar imkansızlığa tümleniyoruz
Çok s’es(ş)li bir kalakalıştı
çok gelgitli gelin denizliydi yüzün
menzilinde sismik anlar vardı/ varlığıma sulak yarınlar gibi

3…
şule yanığı yüreğim bölünmezken aşka
Oya sürmeli ruh nakışımda ciltlenmezdim yaraya
Hüznün sahilinde bırakamazdın/ gelmeliydin her halinle

mümkün iklimlerinle baharı getirmeliydin yeşil gözlerinle
hala kara kışa teslim olmuş kaygıların anacıl duvarının arkasındasın
ben baharın tüm ayrıntısıyım ömründe
bundan sonra bütün mevsimlerim benle şifrelenirken
hangi amacın kış uykusu kuşlarını yatırırsın bağrına
hayallerimiz uçarken başka kayıpları uçurma sakın
buluşmalarımız üşürken, katılığını giyme sakın
hasretin beni bitirirken/

sakın gelemeyişine pembeler zinciri kurma
açık veriyor gelemeyiş nedenlerin
aşık veriyor gelemeyiş