sabah
her sabah geceden kalma sızılar kalır aklımda,
başka türlü bir huysuzlukla gülümser güneş yorgun çelimsiz bakışlar arasında ezilip gider dünya.. gecenin uğultusu kolay bırakmaz yakamı.. üzerine üzerine yürümüş dört duvarın gayrimeşru yalnızlıklarına gebe kalırken şafaklar her sabah aynı pencerenin önünde aynı şarkı dolanır dilime.. ’gün ağarınca boynum bükülür.. dalarım uzaklara gönlüm sıkılır..’ |