Yetersiz
Yakarış zamanlarımın ağlamaya yüz tutmuş odalarında
Gece ile gündüzün arasında ezilirken yüreğim Kendim ile başka bir yürek arasında git-gitlerden yorgun hayalim Gidip gelmediklerinde saklı sözlerim Devamı olmayan şiirin ilk kıtası gibi yarım kaldı her şey Sonra… Bileklerim kırıldı eklem yerlerinden Sen giderken; direnen dirseklerim yardım ve yataklık etti parmaklarıma Aşk kaynamıyor artık, kırılgan Kırık şişelerin eski halini almayacağı kadar eskidi zaman Ama tutundum işte sana En kırılgan yanımla Tutmaz ellerimle Eklem yerlerimin iyileşmeyeceğinin bilincinde Anlatmak istediğim şey; Tüm bunların aslında senin için olduğuydu Düşlerimi çalanı Rüyalarımdan soruyorum hesabını Tutuştu eteklerim parçalanmaya az kala Güzellikten payımızı alamadan eridik Yalvar-yakar zamanlardayım Y a n ı y o r u m Y a k a m ı y o r u m Y a k a r ı y o r u m *** Mutlu zamanların umutlu günleriydi Saadete az vardı, gidemedik Ya adımlarımız yetmedi ya da yol bitti Yol beklemek için değildi Gitmek içindi Her yolun birkaç gideni Her gidenin bir bekleyeni vardı Ve ardından bakanı Aç karnına tok hayaller kurduk Üfledik içimizdeki umutları Sessizdik, biraz da düşünceli Seyyar gülüşlü aşklarımızı zabıtaya kaptırdık Toplayamadık yere düşen umutlarımızı Yere diz çöküp, ellerimizle kendimizi dövmemiz de fayda etmedi Umutlarımızı alıp, gidenlerin ardından gözlerimizi bırakmamız Y e t m e d i Çünkü biz yoksullar ülkesi Yetemeyenler şehrinde, yetimdik Yetinemezdik, yetiremezdik Ancak yitirirdik Gece bilmedi yetemediğimizi Gündüz bilmedi yetinemediğimizi Biz bekledik sadece Yetmek için, yitirmek çıktı karşımıza Yitirdik tüm zamanları Yitirdim, kimsesizliğime kadar Onların oldu Çiçeklerden önce dökülen yaprakları gitti Rüzgara kapıldı, umutlar gibi Umutsuzluk gibi kalakaldı elimizde solan çiçekler Kokuları odamızı kirletti Oksijenimizi paylaşmıştık, o da yetmedi Üç Mart İki Bin On Üç 18 20 Nevin Akbulut |
ne güzel senin şiirlerin...
Dolu dolu ve acı... :'(