riyakar zamanlaryağmur çinko damları gagalardı eskiden ki denize de martılar yağabilirdi gökten... hani masallar henüz saklanmamışken insan şerrinden yürekler yağmalanırdı o zamanlar geceleri esrik düşler elinden o zamanlar ki meali az evveli dünden... -güneş umut taşımaz ya her dem bazen insan ne çekerse hep kendi elinden...- işte o zamanlar dost meclislerinde demlenirdi riya postlar hakiki yalanlar söyleşirken sahici gülüşler damıtırdım sabırla bilmiş kahkahalar içinden... zeytin dalları düşerdi yerlere korkak şövalyeler şiirlerini çekerken kelimeler kanardı göz göre göre dişe diş savaşlara yenik düşerken... insan çekerdim bir zamanlar tespih tespih imamesi elimde tükürüyorum yalnızlığımın içine karıdan şair olmaz feylesof hiç bilmem ki neylesin bu başıbozuk piç... |