bir kemanın gözyaşı çağrısısisli suskun yüzüm hüzün kokulu bir meltem havada. kitaplarda ikircik karmaşa... çocukluğumun dumanlı dağ etekleri ömrün dikenli telleri. gonca gül dikenleri… pek ahşap pek virane yapım yılların yorgunluğu sıvalı yüzüme esrik lambalar gölgesiyim… nerde masmavi yaptığım katran denizler? nerde koynunuzda avarelikler? ay ışığına küsmüş sokak çocukları gibiyim kalbimdeki kemanın gözyaşı çağrısı kör adamlara haykırıyorum aşkı... artık gülümsetmiyor ateş böcekleri. düşüncelerimle boğduğum aklımı. istemem akan çavlanların ışıklı gürültüsünü. istemem kaldırım taşlarında rüzgar uğultusunu. ellerime konmasın uğur böcekleri. kovuyorum aklımdan bazı bazı hayallerin gerçekleştiğini... şimdi avcumda şavkı kederli yüzünüzün. iki damla gözyaşınız terliyor ellerimde. kaçamak bakışlarınız ürkek bir ceylan süzülüşünde. dilimde apacı sessizlikler ellerimi öpüyorum... Hidayet DAL/Can Sokağı Lambaları 01.02.00/Düzenleme:12.09.07 |
katran denizler
nerede koynunuzdaki avarelikler
ayışığına küsmüş,
sokak çocukları gibiyim…"
Nefis bir şiirdi. Bu bölüm özellikle okuyucusuyla konuşuyordu.
Sağ avucunuzdan öpüp yüreğinize koyunuz zira bu şiirle bunu hakediyor kalemi tutan eliniz. :)
Sevgi ve saygılarımla...