...yıldızlar ölmedenbu gün gel olur mu çok özledim... köhne kasaba evim ocağım şenlensin içim titresin sevinçten gözlerim delirsin gel ne olursun... sensizliğe batıp ıslanmış kirpiklerime güneş doğsun yollarına baka kalmış gözlerim yerinden çıksın... solmuş yanaklarıma bahar gelsin yüzümde yedi veren güller gonca versin dal dal... kaç bahar yaz hasreti yüz edip bekledim insafsız mısraların gölgesine iğreti ömürler tutuşturup... her mevsimi bahar bilip kaç ömür yeşerdim yarınlar çürüttüm dün gibi toprak kokusuna biat ederek bekledim... bu gün gel nolursun bu gün... göz kapaklarımı acıtmadan ağlayamıyorum kül rengi yanaklarıma değmeden keder kirpiklerimi terketmeden buz kesilmiş damlalar yedi renkli gök kuşağı umut kaybolmadan göğüm kararmadan gel ne olursun... kabuk bağlamış yaralarımı özlemin kanatmadan sol yanıma hain sızı çökmeden gün gibi güneş gibi gel... avluda koca çınar bir daha yapraklarını dökmeden kasabalı çocukların yüzündeki bayramlık sevinçler tükenmeden özlemlerim şiir şiir kanamadan bir bardak çayın sıcağı geçmeden buğusu üstündeyken kasabanın sokaklarına sağnak olup yağmadan gel ne olursun... gel bu sabahta kumsaldan ölü yıldızları toplamadan gel artık ne olur yıldızlar ölmeden... aminlerim tükenip avuçlarım kapanmadan gel ne olursun... Hasan ODABAŞI |
Hasan hocam
ben bu şiiri nasıl görmedim
ki
çok çok güzel
zaten başlığı bile kocaman şiirken
"göz kapaklarımı acıtmadan ağlayamıyorum
kül rengi yanaklarıma değmeden keder..
çok dokundu burası
çok..
tebriğim saygı dua ile...