Nokta Koyamadığımvirgülüm benim her sendelemeden sonra tutunduğum çentik durup durup baktığım usumu kamçılayan sevgi dürtüsü oturmanı beklediğim koltuğum hiç azalmazsın bakışımda gülüşümde bana eş kadehimde yarım kalan içki yalancı sigaram boş masam nokta koyamadığım geniş alın özgür bıraktığım atlar bozkırın ahlat altı, damım sarı başaklarım köy yolum sensiz o yollar uzar da uzar içi boş cümleler gibi dönerim etrafımda aynı yola varırım süt dökmüş kedi kaldıramaz başını gözlerimin içinde geçmişi okur içime dokunur bakışlarının hüznü bir taht yıkılmış gibi suçlarım kendimi bütün virgüller toplanır gelir kurulur şenlik yeri en kuytuda oturur nokta bilir ona şans vermeyeceğimi!.. 19. 03. 2013 / Nazik Gülünay |