Kırk Yıl Sonra -72- Abamın Düğünü / gbobası ğandırdı abamın gayını olcağınan düşdük yola aslında o da gızgılı emme beni tesella ediyo aklısıra “gorkma” file deyo da valla kendi de gorkuyo ödü sıddıyo tir tir titreyyo yau da(h)a o da sabi sübyan bi çocuk iki dölüm getdik gedmedik bin pişmanın çocuğada irezil olcaaz hiş gonuşmayoz senin ki elimi dutdu goyvumayo derkene bi bakdık kiyne tatar arabasının biri şangır şangır gelip geli “Gövcelliye gadak bindiri” deye geçirdim içimden meğrem düğün arabası dönmüş, bizi almaya geli(r)lerimiş nassı seğirtdik ordan çaya varıp durdular herkeş arabadan enmiş at arabası bizi aldığı gibi do(ğ)ru Gundallı yol ayırdımına varı(rı)na varmaz abamınan bi sarılışdık ’-başga köyden gız alman’ deye yemin ediyon içimden başka köye gız verennere de verdim gayarı bek zoruma getdi bek herkeşin gözleri doldu tekral bindik daah dee bi tekerin sesi var gari hiş kimse “hu” demedi herkeş a(ğ)ladığını sakladı yardık getdik garannığı de! birez önüşkü o muray çocukdan eser yok Şabanınan öyleynen epap olduk bi hafta sonura gene Gövcelli köprüsünde endik emme oraya ğagak tomafilinen geldik ömrümde ikdiba tomafile o zaman bindim bi emmi püsgevit verdi kimin o(ğ)lusun dedi bobamın adını vermeğ isdemedim “ebemin o(ğ)luyun” dedim “eben kim” “hatmaca” elhasılı kelam aynı yoldan köye geldik enişdem, abam elimden dutup “guş-guş ” bile etdiler ne ğadak seğirdim etdik, Gövcelliye varalak dırmandık Yazılıgaya’ya enişdem beni hopuç etdi, gıyamadı da yatırlara dova edelek, do(ğ)ru Davıllı Çeşmeye neçe sonura gecenin leylisinde varıvıdık köye de! onu decen; çocukluk işdeciği nazımı çekecek birileri olmuş ömürde bi! ne eziyet etmişiyin adamlara hinci hinci aklıma ğeliyo(r)da biz de olsa valla talla çoluk-çocu(ğa) file meremet etmezler ağzının üsdüne elinin tersiynen, iki çarparlar “otur oturduğun yerde, eşşolueşşeg” deye çocuğusan çocukluğunu bilcen öyle ya” o ğün eyicene annadım ki bizim köyde isannıg yok, hiş kimse çocuk olmamış kimsenin çocuğ aramak uçu tokdura file, o(ğ)lan dilemeğ uçu “Bolat Tekkesi”ne getmediğinden belli de(ğil) mi çoluk-çocu(ğu) adam yerine goyan da yok anan öldüyse “evlat” deyen de arayıp soran da yoook .. yok! DİPNOTLAR: gızgılı / kızgılı : kızılı, kızgın, sinirli, asabı bozuk, aklısıra : aklınca, aklının erdiğince guş-guş /kuş –kuş : iki kişi tarafından ellerinden tutulan çocuğun ayakları yerden kesilerek güya uçurulması hopuç/ş edilmek: ebişmek, büyüğünün sırtına tutunmak ARKASI YARIN belki.. resim için 1can’a teşekkürler Pakize ve İbiş |
elimden dutup “guş-guş ” bile etdiler" Şimdiki çocuklar "guş guş" ne demek bilirler mi acaba, o zevki tatmışlarmıdır?... Sanmam. Benimkilere sorsan bilmezler. Gözümde canlandı çocukluğum...
Emeğinize sağlık... Unuttuklarımızı yaşıyor, buluyoruz yazılaınızda...Teşekkürler...
Saygılarımla...