İğneden İpliğe
paylaştığımız ekmekti sokakların uğultusu
arkadaşlarımın ölümü gibi gelişinin düşünceli çıkmazları bu akım bitmez çoğaldıkça çoğalttıkça beraber iğneden ipliğe seninim işte sev beni hadi ben yapı işçisinin elleri bağlıyım üretmekten yana dudaklarım üşümüş işportacı sevdana çırağım sabah fabrika yolu çamurlarıma bulanmış ağrısıyla koşmalarımın konuştuğum öğrenci beyazlığı yaklaşımında acılarımın tutarlığım fakir oluyor alıyor siluetini umut oluyorsun bekleyiş kollarım teslim yollara sen bana rağmen olmalısın benim ve olmalı herşey kendi gibi yalanlar cigara dumanı bu dem doğrular aşkımızın can çekişmesi buğulu benim tüm seslerim acı tüm tonlarım hüzün ve hayat aşklarım tüm kağan işçen... |