onu deyodum payam ceviz gırmışıyın, sandıkda
leblebi-fısdık, piskevit, lokum
kekik hazır tıkırdayıp batı(r) zobada
dünden su dökünüp saşlarıma gına vurdum
yemen gınası ay anam,
elime bile gapgara oturdu
aççık sovan gapcığı goduydum ondan mı ne
dırnaklarım narçiçe(ği)
sankı yarından sonura gerdeğe gircek gibi
eller duysa görse tefe gorrlar, gülerler vallahi
aman kim görcek beni
herkeş işinde gaydında
hemide bizim macera, havaslık unuduldu getti
bi ellen bi ele,
o zamannarı bilen-eden galmadı desek oluu
hemi de herkeşin a(ğ)zı kesem mi ki?
aman kim ne derse desin
ekmek suladım
kaş gap aş bişirmişin
fasilesinden, keşge(ği)ne,
ilanasından, gumpirine
kime sorsan garının kesdiği yenmez der ya,
hinci kime halim hu deyen
horaz kesdim hemide kendi elimine
hinci bi deliğannıya hu horazı bi kesivi decen..
işin gücün yoğusa dert annat gari
eyisi mi üş gulfalla bi elhem “bıh” et boğazla at şora
hamıraşı, cılbır olu-geder oturukene
höşmerim, gadeyfi, taha ne;
havla etceğdim hinci yağsı yağsı kokar ortalık
çıkılar file hazır emme
gız daha ünneyip gelenece
kırk tefa eve varılır emme
yüremin gümbürtüsünü duysanız bi
sanki okula gediyon
sanki ilk gaçışım
sanki bekleyen var
yaş kaş olursa olsun
garı gısmı her z(a)man garıdır vallahi..



Her zaman ki gibi güzeldi...........
Yüreğine kalemine sağlık
Yürek sesin hiç susmasın.......
Saygılar

seriye devam yürek sesin daim olsun saygımla

hocam bu kez yorumsuzum..kayboldum şiirin anı gizeminde..
saygılar

Kırk Yıl Sonra -57- Aşadudu / n




neyise lafın birini goyup ötekine geşmeyen
gaktım duttum hemen ordan
kesdirimden evin yolunu duttum, seğirdiminen
ha ev toplancak deği, emme böğün başga
her gün ora bura keydiğim fisdannarı asbaplığa basdım
Ismayıl geleli düğünde bayramda keyindiğim gizdeliklerin birini çıkarıyon ötekini keyyon
gerisini bana sor,
yoşuk deye perdeyi değişdirmişiyin
“iki ğarılı bitten iki analı sütten ölü(r)” deler,
Ismayıl da nere varsa zufra atılıyodur,
kankı gapıyı çalsa ikram izzet boldur
emme kimse benim gibi yeyim-yeycek,
gırıntı mırıntı tedarikli değildir valla,
adam açık çay içerimiş.. ya
kim demlikde demler de
yedekdu ıscak su bulundurur

çocukların hankı gelse evel Allah eli boş gelmezler,
bek bonkördürler valla neliklerinen etişdirdim ben onnarı,
başgaları olsa her Allahın günü hır-gür eder,
dirlik düzennig galmaz harp çıkarı(r)lar,
onun bunun nizesinde olular ya

valla şükür emrine esla
esla birinin ötekine gaşını eğmesi yokdur..
neye biliyon mu çok çekdim bacım,
o zamannar birbirlerine mut oldular,
öğeylik ne bildirmedim ben onnara, bek dutgundurlar
bi araya ğelsinner var ya hankı hankının bobası,
hankı hankının gardaşı,
hankını hankı doğurdu bilemen valla eller öz gardaş geçinmedi emme
ben esla öğeylik bildirmedim.. esla, esla..
benim çocuklarıma falanın fianın deği(i)
Aşadudunun çoc(u)kları deller, ta öyle

onu deyodum payam ceviz gırmışıyın, sandıkda
leblebi-fısdık, piskevit, lokum
kekik hazır tıkırdayıp batı(r) zobada
dünden su dökünüp saşlarıma gına vurdum
yemen gınası ay anam,
elime bile gapgara oturdu
aççık sovan gapcığı goduydum ondan mı ne
dırnaklarım narçiçe(ği)
sankı yarından sonura gerdeğe gircek gibi
eller duysa görse tefe gorrlar, gülerler vallahi
aman kim görcek beni
herkeş işinde gaydında
hemide bizim macera, havaslık unuduldu getti
bi ellen bi ele,
o zamannarı bilen-eden galmadı desek oluu
hemi de herkeşin a(ğ)zı kesem mi ki?
aman kim ne derse desin
ekmek suladım
kaş gap aş bişirmişin
fasilesinden, keşge(ği)ne,
ilanasından, gumpirine
kime sorsan garının kesdiği yenmez der ya,
hinci kime halim hu deyen
horaz kesdim hemide kendi elimine
hinci bi deliğannıya hu horazı bi kesivi decen..
işin gücün yoğusa dert annat gari
eyisi mi üş gulfalla bi elhem “bıh” et boğazla at şora
hamıraşı, cılbır olu-geder oturukene
höşmerim, gadeyfi, taha ne;
havla etceğdim hinci yağsı yağsı kokar ortalık
çıkılar file hazır emme
gız daha ünneyip gelenece
kırk tefa eve varılır emme
yüremin gümbürtüsünü duysanız bi
sanki okula gediyon
sanki ilk gaçışım
sanki bekleyen var
yaş kaş olursa olsun
garı gısmı her z(a)man garıdır vallahi..





Rahmetli Özer Gönlüm ü hatırladım bu anlamlı ve güzel yerel dille yazılmış, şiiri okuyunca gönülden kutluyorum arkadaşımı emeğin ve kalemin daim olsun puanım tam.Yunus diyarından selamlar.

İbrahim hocam yine güzel kendinize özgü yine kalemine sağlık

Aşadudu sanki yanımda da bana derdini, yaptığını ettiğini anlatıyor. Nedense insan yaşlanıyor da yüreği hep çocuk kalıyor.
Sevdim bu Aşadudu'yu. Bizim burda da sadece Dudu ebe vardı. Bütün ben yaşlardaki daha önce ve sonra olmak üzere
Çubuk'un ebesiydi. Benden 10 yaş küçük kardeşim doğacağı zaman annem halamı ona koşturmuş. Dudu ebe nerdeyse 100
yaşına kadar yaşadı. Öleli4- 5 sene olmuştur.

Tebrikler, gevezeliğimi bağışlayın,

selâmlar..

merhaba...

kültürümüzü şiirleştirmek nadide bir uğraş ve ciddi bir karar...

sonraki nesillere "dival edebiyatı" gibi kalacak türden ...

çok teriklerimle efendim...

saygılar...