...dilimde ay tutuluraklım hep sende o hain sancı içimde köhne kasabanın salaş meyhanenin küf kokan duvarlarıyla konuştuğum yine sen... her yudumun sonrası boşalan her şişenin dibinde dudağıma değen ıssız sıcaklık hep sen.... o şarkı takılmış dilime ’’nereden sevdim’’... kelimeler mi eskidi sensiz bir cümle kurmak nasılda zor... aklıma senden başka birşey gelmiyor desem ki gurbetteyim bütün yollar sana çıkıyor uzun tren yolları ard arda dizilmiş kentler istasyonlar ellerim düşlerim sılam sen kokar gözlerim hep sen bakar... kalem sızımsın dudaklarımı yakan o iki kelime deki mahpusluğum sol yanımda boy boy beyaz gelincikler papatyalar açtıran ’’huysuz ve tatlı kadın’’... bitip tükenmez hevesim şiirim kursağımda kalan bir tutam mavilere bezeli ümidim sen... bayramlık urbalarını giymiş haylaz şımarık coçukluk sevincimsin kasabalı yüzü kirli çocuklar lirik türküler söylerken... dilimde ay tutulur gözlerimden bütün yıldızlar kayar... şimdi yavaş yavaş ölüyorum sensizlikten yokluğunu öperken adınla titreyen dudaklarım... kaybedilmiş gökyüzüne gök kuşağı taşınmaz yağmur kuşlarını yorgun kanatlarında kelimeleri ak tenli kağıtlara mahkum edip hükümsüz şiirler yazıyorum terkedilmişliğimin kıyısında şimdi ölsem benimle gelir miydin... göksu kesiliyor suskunluğum yoksulluğum dudaklarımda bir adın kalır mühür vurulurda dilime... Hasan ODABAŞI |
"şimdi ölsem benimle gelir miydin.."
şiirin kalbi. ...
ve güzel soru..
zaten bir sevmek bin defa ölmek değil mi?
tebriğim saygı dua ile...