bütün itiraflarını okudum gecenin

düşlerime askıntı olan
harami gözlerin
ve şuurumu alt üst eden
zehir zemberek sözlerin
azalarıma dolanmış sarmaşık misali



tüm bu paradokslar içinde
hırçın bir serenattan farksızsın

meçhulde bir serap
aklım esrik
hayalimde muamma

ne de olsa ben şairim
belleğime biriken sözlerin tedirgin ediyor şiirlerimi



manasını aramaktayım kelimelerin
ne desem bilmiyorum

ana dilimde beni anlamadıktan sonra
hiçbir dilde anlamayacaksın nasıl olsa



ah be sevdiceğim
sen hariç kimseye eyvallahım yok

ben cennetten kovulmuş havva kadar masumum
ziyafetten aç dönen yoksul kadar çaresiz
bir bilsen
içinden çıkamadığım bilmeceleri
anlasan
damarlarımı kesip duran manifestoları



söylesem ne fark eder ki
her sözcüğüm boşlukta sallanacak olduktan sonra

tut desem
tutmazsın ellerimi
biliyorum
git desem
yine en çok ben yanarım