biz küçüktük
henüz çok küçüktük
o memetle biz
bir gün çok küçüktük hala
yaşıtlarımız biraz büyüktü,
ama biz çok küçüktük daha

ortadoğuya çok yakın bir ilkokulun betondan bahçesinde
Memetle top oynuyorduk boyuna
O zamanlar ortadoğuya yakın çocuklar
esmer oluyordu
esmerdik…

memet topu aldımı ayağına, bırakmazdı bir daha
sol açık oynuyordum
siyasi bir gönderme olsun diye değil
kolay geliyordu sadece
memet kolayı sevmiyordu
kalbi delikti memedin, Allaha emanet yaşıyordu
gördüğüm bütün alanlara boş koşular yapıyordum
taktik gereği değil, zinhar
çocuktum, koşmayı seviyordum
- oğlum memet! ipnelik yapma
- topu ver biz oynayalım birazda

ortadoğuya yakın şehirlerde çocuklar açık sözlüydü
biraz da terbiyesizdi galiba
ama eski arkadaşımdı memet,
anlardı beni ne de olsa

işte topu yine aldı ayağına
4-B’nin bütün erkekleri memedin karşısında
abdül’e bir vücut çalımı
gururlu çocuk abdül, mardin’li
dalyan gibi maşallah, yeşil gözlü bir de, babası işportacı
neyse ki çocuktuk
çalım yemek dokunmuyordu gururumuza

sendeliyor memet
kalbi mi tekledi yoksa?
yok, yok… sadece dengesini kaybetti galiba

derken dalıyor memet orta sahanın arasına
pınar dördüncü kattan cama çıkıyor
mahellenin doğuştan sarışın tek çocuğu
o zamanlar ortadoğuya yakın şehirlerde
esmer olurdu kız çocukları da
hepimiz hayranlıkla bakıyoruz pınar’a
memet desen umurunda değil dünya,
top ayağında, top hep o’nun ayağında
olanca gücüyle ilerliyor rakip sahaya
sol açıktan ceza sahasına boş koşular yapıyorum
savunmanın dikkatini dağıtmak için değil, zinhar
çocuğum daha, yalnızca koşmayı seviyorum

ömeri rahat geçer memet,
ömer doktor çocuğu,
temiz yüzlü incecik bir oğlan daha
çok duramaz memedin karşısında

memet artık ceza sahasında,
- vur memet!
memet vurmuyor ama,
yüzünde aynı gülümseme,
anlarım ben, eski arkadaşım ne de olsa
kaleciyi de çalımlayacak
yürü be memet helal olsun sana
- ulan memet pınar camda
- dönüp baksan ya bi şu kıza göz ucuyla
o zamanlar ortadoğuya yakın şehirlerde
oğlan çocukları top oynar
kızlar hep camdan bakarlardı dünyaya

memet vuruyor topa sonunda
böyle gol mü olurmuş, aşk olsun,
ama aşk olsun cocuk sana.

gol sevinçlerimiz kısa sürüyor…
dedim ya, gururlu çocuk abdül, mardin’li ayrıca
çalım yemek değilse de
geriye düşmek hayatta
çocukken bile koyar adama.

o’nu diyordum
biz bir vakitler memetle küçüktük
ortadoğuya yakın bir şehirdeydik…
esmerdik o memetle biz
memet gol atardı, ben boş koşular yapardım boyuna
bir gün, biz çok küçüktük daha
yaşıtlarımız biraz büyüktü,
ama biz küçüktük hala
ortadoğuya yakın bir şehirdeydik
ortadoğuya yakın bütün şehirlerdeydik
kalbimizde boşluktan yapılmış bir delik
elimizde plastik bir top,
camdaysa hep sarışın bir pınar vardı.
işte o sarışın kız çocuğu, haziran güneşi gibi
o camdan devamlı hayatımıza akardı