Sormadınız amasormadınız ama söyleyeceğim belki anlarsınız size yaşamak düştü sevdayı bana şiirler kuşların göle inmesi güneş altında titremesi çimlerin küçük küçük esintilerle çözülmesi dil bağının kırk düğümlerinden hani"kadınsınız ya" bürünerek en erkek role sırtlanması atların doru binicilerle savaşımları gelinciğin kopan yaprağını dil ile ekleyerek yerine gerçek göğünü aramak umutsuzlukların kör-topal ezikliğini unutarak bir işaret taşı koymak ekin tarlalarının kıyısına yağsın diye yağmurlar nerde yaşadığımı sormadınız ama söyleyeceğim bir saatlik güneşli pencerem ayağımı değdiren suya ölen zaman pencereme atılan taş sevgilim değil o telefonun diğer ucunda sesimi duymayı bekler o kadar uzak tenimi ısıtmaz heyecanla açarım zarfı o kendinden emin erkek yazısı atlar özgür ve yabanıl dilediği yere gider! bana özlemek düştü sormadınız ama söyleyeceğim.. 25. 12. 2004 / Nazik Gülünay |
saygılarımla