Yıldız Olmayandurup bakacak zaman yok yıldızlara dursak,yer kayacak gibi altımızdan su olacak ağaçlar çocuklar ölecek sabahı bulmadan artık parlak yıldızlardan korkuyoruz bir masada toplandığımız saatlerde bile yüzümüzde kül olan geçmiş bir gül bırakmadığımız defterler kendini bulamayan insan yayılan bu koku,bizim yarattığımız karanlık,devrilen sokak lâmbaları birbirimize sürtünerek çıkaramadığımız ateş yere yayılan umutsuzluk önceden belliydi çok aydınlık gecelerden yıldız olmayan yıldızlardan kukla adamlardan, kuklaların işgal ettiği düşlerden nasıl kasılarak yürürlerdi üzerlerine yıkılacak betonlarda 23.9. 1999 / Nazik Gülünay |
Saygılarımla....