hayrettin taylan



kum saati gibi kıymetin, ziynetin, iyi niyetin akıyor sevdama
hakikat bu
aynı zamanın amansız diliyim
aynı acının atlasında renksizliğin adılıyım
aynı benliğin yağmurumsu dirilişiyim
aynı aynıların aynasında sana taranmışlığın arınmışlığıyım
aynı sorunun sevabında , cevabının aşk künhüyüm
aynı sensizliğin, benlik okyanusunda yunus diliyim

aynı sen, aynı bende kalmamış
rahminde saklı nemleri saklayan bulutun tutku imgesisin
yağmak için sevmek, sevmek için yağmanın ismindesin
ıslanmayı bekleyen kara bağrımın nazar boncuğu gibisin
astım seni aşk duvarıma, sevdim öylece


2..
melankolik gerillanın grilerini taşır kırılmalarım
sensizliğin kaleşnikof ucunda vurulmaya uyarlı sevdayım
onsuzluğun iyileşmeyen umudunu vurur gidişin
bensizliğin unutulmaya uyarlı, gelmeye kurulu saat gibi
ayrılığın berduşluğunu tümlemeye ayarlı hal gibi
bir sen dilencisi , bir sen dilzalı olup kalıyorum sana
3…
çığlığın çizdiği resmin ressamıyım
duyulmamışlığın sergisini seriyor vicdanım
sevilmemişliğin tuvaline çerçeve olan algıların sar’rafıyım
alışılamamış renklerin diline farz olmalı sevişin
imkansızlığın cümbüşü gibi durma, durağan yalnızlığımda
gelmek gibi gelmelisin sevmeye
sevmek gibi gelmelisin sevmeye

4…
kendimi bilmenin sınırında bilince sınırım açık
aşkın kınında ,sinirimin vizelerini iptal etti sevgim
sınırlarına varmanın bilinç kulesinde hüznüm kayıp
artık kendimi tanıyan, tanınmış biriydim
aşka ayrı, akla ayrı, bilince ayrı saklılarım vardı
saklama kabına sığmıyordu sensizlik
gayrı akli haritanın her paftasında işlendi yalnızlık
bir sen dilencisi, bir sen prensi olup kaldım ruh caddesinde
gelmek gibi gelmelisin sevmeye
sevmek gibi gelmelisin sevmeye