Gerçek sevgi, iyilik gördüğünde artmayan, kötülük gördüğünde eksilmeyendir. YAHYA B. MUAZ
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Sokak Çocuğu
berivancngz
5,0 / 5 kişi ·3 beğenme · 5 yorum · 1559 okunma
 Sokak Çocuğu
Bir sokak çocuğuydu o
ama sokaklar onun annesi değildi… Denize dalıyordu gözleri Usul usul süzülüyordu umutları akan yaşlarından Yaşıtlarından çok olgundu Çünkü en güçlü sandığımız insanlar bile korkarken yalnızlıktan O korkmuyordu Çünkü yalnızlığın ne anlama geldiğini bilmiyordu Daha önce hiç çokluk görmemişti ki Bu yüzden kıyaslıyamıyordu yokluğu… (Hiçbir şeye değişmediği zindan hayat ona bir oyun geliyordu) Elinde yalnızca bir kuru ekmek varken bile gülüyordu hep Çünkü çocuktu Yaşı küçük, Yüreği küçüktü Ama nasıldır bilinmez dağlar kadar umutları vardı hayata dair Bir sokak çocuğuydu o ama sokaklar arkadaş değildi ona… Annesi öldüğünde bebekti henüz Bu yüzden hatırlayamıyordu annesi Ama hep bir koku vardı burnunda Araya araya tükense de dinmek nedir bilmeyen Yalnızca gecelerden korkuyordu Güneş çekilip karanlığa bıraktığında kendini Yıldızlardan bile korkuyordu Sığınıyordu bir ağacın gölgesine Oysa biliyordu onu bahçe bile koruyamazdı Koynunda yıldızlarla ağlayarak daldığında haram uykulara Dua eksik olmuyordu dilinden Kimse öğretmemişti ona nasıl dua edildiğini Camiden gelen ‘Ya Rab’ sesinden biliyordu sadece Onu bir Yaradan vardı Bir de yarinden ayıran… Bir sokak çocuğuydu o ama sokaklar anne değildi ona… Sadece bir çocuktu Yaşı küçük yalnızlığı büyük Aklı yaşına yetiyordu,umutları ise yüreğine… Herkes onu dilenci sanıyordu Evet,dileniyordu ama yalnızca sevgi ve birazcık umut Ama kimse dokunmadığından ellerine Yalnızca yıldızların ve güneşin arkadaşlığını seviyordu, Bir de masmavi denizi Çünkü bir tek onlar gerçekti Ve bir tek onlar ‘bedava’… |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Sokak Çocuğu şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
berivancngz
Cevap Yaz
Sığınıyordu bir ağacın gölgesine
Oysa biliyordu onu bahçe bile koruyamazdı
Koynunda yıldızlarla ağlayarak daldığında haram uykulara
Dua eksik olmuyordu dilinden
Kimse öğretmemişti ona nasıl dua edildiğini
Camiden gelen ‘Ya Rab’ sesinden biliyordu sadece
Onu bir Yaradan vardı
Bir de yarinden ayıran…
Bir sokak çocuğuydu o
ama sokaklar anne değildi ona…
Sadece bir çocuktu
Yaşı küçük yalnızlığı büyük
Aklı yaşına yetiyordu,umutları ise yüreğine…
Herkes onu dilenci sanıyordu
Evet,dileniyordu ama yalnızca sevgi ve birazcık umut
Ama kimse dokunmadığından ellerine
Yalnızca yıldızların ve güneşin arkadaşlığını seviyordu,
Bir de masmavi denizi
Çünkü bir tek onlar gerçekti
Ve bir tek onlar ‘bedava’…
İçim burkuldu okurken üstadım......
Yüreğine kalemine sağlık
Yürek sesin hiç susmasın.........
Saygılar
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Oysa biliyordu onu bahçe bile koruyamazdı
Koynunda yıldızlarla ağlayarak daldığında haram uykulara
Dua eksik olmuyordu dilinden
Kimse öğretmemişti ona nasıl dua edildiğini
Camiden gelen ‘Ya Rab’ sesinden biliyordu sadece
Onu bir Yaradan vardı
Bir de yarinden ayıran…
Bir sokak çocuğuydu o
ama sokaklar anne değildi ona…
Sadece bir çocuktu
Yaşı küçük yalnızlığı büyük
Aklı yaşına yetiyordu,umutları ise yüreğine…
Herkes onu dilenci sanıyordu
Evet,dileniyordu ama yalnızca sevgi ve birazcık umut
Ama kimse dokunmadığından ellerine
Yalnızca yıldızların ve güneşin arkadaşlığını seviyordu,
Bir de masmavi denizi
Çünkü bir tek onlar gerçekti
Ve bir tek onlar ‘bedava’…
İçim burkuldu okurken üstadım......
Yüreğine kalemine sağlık
Yürek sesin hiç susmasın.........
Saygılar
türkmendağlı
25 Ocak 2013 Cuma 21:46:06
Sokak Çocuğu
Bir sokak çocuğuydu o
ama sokaklar onun annesi değildi…
Denize dalıyordu gözleri
Usul usul süzülüyordu umutları akan yaşlarından
Yaşıtlarından çok olgundu
Çünkü en güçlü sandığımız insanlar bile korkarken yalnızlıktan
O korkmuyordu
Çünkü yalnızlığın ne anlama geldiğini bilmiyordu
Daha önce hiç çokluk görmemişti ki
Bu yüzden kıyaslıyamıyordu yokluğu…
(Hiçbir şeye değişmediği zindan hayat ona bir oyun geliyordu)
Elinde yalnızca bir kuru ekmek varken bile gülüyordu hep
Çünkü çocuktu
Yaşı küçük,
Yüreği küçüktü
Ama nasıldır bilinmez dağlar kadar umutları vardı hayata dair
Bir sokak çocuğuydu o
ama sokaklar arkadaş değildi ona…
Annesi öldüğünde bebekti henüz
Bu yüzden hatırlayamıyordu annesi
Ama hep bir koku vardı burnunda
Araya araya tükense de dinmek nedir bilmeyen
Yalnızca gecelerden korkuyordu
Güneş çekilip karanlığa bıraktığında kendini
Yıldızlardan bile korkuyordu
Sığınıyordu bir ağacın gölgesine
Oysa biliyordu onu bahçe bile koruyamazdı
Koynunda yıldızlarla ağlayarak daldığında haram uykulara
Dua eksik olmuyordu dilinden
Kimse öğretmemişti ona nasıl dua edildiğini
Camiden gelen ‘Ya Rab’ sesinden biliyordu sadece
Onu bir Yaradan vardı
Bir de yarinden ayıran…
Bir sokak çocuğuydu o
ama sokaklar anne değildi ona…
Sadece bir çocuktu
Yaşı küçük yalnızlığı büyük
Aklı yaşına yetiyordu,umutları ise yüreğine…
Herkes onu dilenci sanıyordu
Evet,dileniyordu ama yalnızca sevgi ve birazcık umut
Ama kimse dokunmadığından ellerine
Yalnızca yıldızların ve güneşin arkadaşlığını seviyordu,
Bir de masmavi denizi
Çünkü bir tek onlar gerçekti
Ve bir tek onlar ‘bedava’…
Toplumun kanayan bir yarası, sosyal içerikli güzel bir şiir, şairini kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Bir sokak çocuğuydu o
ama sokaklar onun annesi değildi…
Denize dalıyordu gözleri
Usul usul süzülüyordu umutları akan yaşlarından
Yaşıtlarından çok olgundu
Çünkü en güçlü sandığımız insanlar bile korkarken yalnızlıktan
O korkmuyordu
Çünkü yalnızlığın ne anlama geldiğini bilmiyordu
Daha önce hiç çokluk görmemişti ki
Bu yüzden kıyaslıyamıyordu yokluğu…
(Hiçbir şeye değişmediği zindan hayat ona bir oyun geliyordu)
Elinde yalnızca bir kuru ekmek varken bile gülüyordu hep
Çünkü çocuktu
Yaşı küçük,
Yüreği küçüktü
Ama nasıldır bilinmez dağlar kadar umutları vardı hayata dair
Bir sokak çocuğuydu o
ama sokaklar arkadaş değildi ona…
Annesi öldüğünde bebekti henüz
Bu yüzden hatırlayamıyordu annesi
Ama hep bir koku vardı burnunda
Araya araya tükense de dinmek nedir bilmeyen
Yalnızca gecelerden korkuyordu
Güneş çekilip karanlığa bıraktığında kendini
Yıldızlardan bile korkuyordu
Sığınıyordu bir ağacın gölgesine
Oysa biliyordu onu bahçe bile koruyamazdı
Koynunda yıldızlarla ağlayarak daldığında haram uykulara
Dua eksik olmuyordu dilinden
Kimse öğretmemişti ona nasıl dua edildiğini
Camiden gelen ‘Ya Rab’ sesinden biliyordu sadece
Onu bir Yaradan vardı
Bir de yarinden ayıran…
Bir sokak çocuğuydu o
ama sokaklar anne değildi ona…
Sadece bir çocuktu
Yaşı küçük yalnızlığı büyük
Aklı yaşına yetiyordu,umutları ise yüreğine…
Herkes onu dilenci sanıyordu
Evet,dileniyordu ama yalnızca sevgi ve birazcık umut
Ama kimse dokunmadığından ellerine
Yalnızca yıldızların ve güneşin arkadaşlığını seviyordu,
Bir de masmavi denizi
Çünkü bir tek onlar gerçekti
Ve bir tek onlar ‘bedava’…
Toplumun kanayan bir yarası, sosyal içerikli güzel bir şiir, şairini kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.
bu sokakların anası kim sahi..belediye mi caddeler mi gökyüzü mü?
Bu yoruma 3 cevap yazılmış.
Yusuf Eymen
25 Ocak 2013 Cuma 21:51:06
niye ben saygıyı hak etmiyor muyum:))
sokak çocuğu deriz ya hep, o çocukların anne bababalrını düşünüp sokağın anna babasını merak ettimben de:DD
sokak çocuğu deriz ya hep, o çocukların anne bababalrını düşünüp sokağın anna babasını merak ettimben de:DD
pardon yanlış yazdım
ayrıca şiir bu sadece betimledim yani:):):)
ayrıca şiir bu sadece betimledim yani:):):)
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 25.1.2013 21:22:44
Puan
: 25.0 / 5 kişi
Okunma Sayısı
: 1559
Yorum
: 5 yorum
Beğeni
: 3 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.