Sulietimin Esmer Işığı
Sardım geceyi yüreğime
gece gözlerinden de siyah şimdi... Üşüyorum İnce ince yağarken bakışların üzerime göz pınarlarım, geçtiğin istanbul boğazı kadar doluyken bile Usul usul ört üzerime sevgini ben böylesi usulca bekliyorken seni Yangın yerine dönsün yürek Söz bir daha hiç düşmem, buzdan bakışlarının soğuğuna ve bir daha hiç üşümem gözlerinin yangınını giydikten sonra Dağ dağa kavuşuyor da Kavuşmuyor bakışların bakışlarımda bir kez bana dön yüzünü Sulietinden esmer bir ışık girsin gözlerimden içeri Razıyım bir daha güneş görmemeye Gözlerinin karası kalacaksa hayatımda Esmerimin ışığı aydınlığım olacaksa Kaldırmam sulietimden yüzünü Yüzün hep perdesi olacaksa gözlerimin Sar beni hayatının buğusuna Belli belirsiz gülüşlerine yarenlik ederim Yüreğinden bir pay düşür yüreğime Ben seni ömürlük sararım düşlerime esmerim... |