Uçtu aslı olmayan umutlar yüreğimden
ve astarsız bir yalnızlık kaldı geriye

Tanıksız kaldı acılarım
Soğuk gördüğüm her yüz,
sevdiğim her şey kördüğüm biraz

Ervah-ı ezelde kaldı içimin güzellikleri
solgun sulietim
yüreğim de yorgun biraz

Adım gibi aslında yaşamım
Mutluluklarımın hepsi bir nefes aralığı kadar
bir göz kırpması kadar
ve belki de göz yanılmasıydı bütün yaşanan mutluluklar

Aslında yağmurları sevmeme bağlıyorum
hayatıma bağlanıp kalan acılarımı
Gözlerimin bitmek tükenmek bilmez yağmurlarını

Saramadığım bütün iyi duygularımın katiliyim
Sarıldığım yalanlardan öldü hepsi

Çünkü;
acıydı gerçekler,
acıtırdı,
dayanamazdım...


Oysa alabildiğinin fazlasını taşıyorum şimdi
Yorgun olmasına rağmen yüreğim
ömürlük bir yalnızlık ağırlıyorum...


’’şiirimi günün şiiri ilan eden seçki kuruluna ve ilgi gösteren bütün şair dostlarıma teşekkür ederim...’’