ortaokulda okumak için köyden geleli ay bile olmamış da olsa bir köylümüzü görünce koşup elini öpüyordum hasretle.. harçlık verende oluyordu belki bu yüzden.. belki tanıdık bir simaya rastlamak çok seyrek olduğundan. ilk defa birini görüyordum köylümüz Osman Amcanın yanında.. uzun soluklu bir hikaye bulacaksınız..

saygılarımla
İbrahim Çelikli
Yukarı Tıtar Köyü

“-demek sen bizim
Döndünün Hacı’nın oğlusun ha! ! !
baban senin kadar ya varıdı,
ya yoğudu benim bilividiğimde”
“-hinci garşından geşse tanıyaman”
“-belki o beni bilebilir de”
“-bil bakalım İbirem,
bilebilecen mi bakalım bu adamı”
“-ben amcayı hiç görmedim ki! ”
……..
“-bizim köylü len”
….

“-eyi de ben köye kaç yıldır hiç gelmedim ki
ben köyü unutmuşken”
“-ha gapberif ben bile bilemedim töbossun
huncucuk çocuk nerden bilsin”
“-tah(m)in etsin bi bakalım”
……..

“-Bobuş Emminin Osman mı? ”
“-..”
“-Askerden dönmeyen Kel Dudunun Cıstan mı?”
“-Hacı Mamıdın Memet”
“-Çil Murad”
“-Aynının Osman”
“-Feyzullahın Doğan”
“-Mükerrem”
“-Nazım”
“-Halis”
“-Mustaddin”
…..

“-Mustatdin? ”
“-gavıra getdi okumaya deye
gediş o ğediş”
“-demek ki onlar da gelmiyor
yıllardır öyle ya”
…
“-emme hala esameleri okunuyoru işde ırafık”
..
“-bizim esamemiz bile kalmamış ”
…………..




ARKASI YARIN