emek doğmamış güne
destanını yazar
ölümü giyinmiş gençlik
dar ağaçlarında sallanır
karpuz kabuğu
düşmez denize

Gençlik-ğin infazı bir televole kültürüne yenilişi, mega tüketimciliğe dönüşmesidir, ayrıca toplu sınav psikolijisinin onları darmadağın ettiği gerçektir. En çok ölümü yakıştırmışlar gençliğe...
Güvercinler de yaralı, ceylanlar da... barış kuşları kanatsız ve sansürden gerçekler sessiz, duymak, duyurmak yasak bir o kadar işkence, çok kara bulutlu hava basıncı etkisinde hala kurtulamıştır gençlik!

umudun ger gün düşük yaptığını hata umudun da sınır dışı edildiği bir süreçte insanlar kaygı ve telaş içindeler... yazar, çizeri, aydını çaresizdir.


"ateş böcekleri
karartırsa ışığını
unutursa
gökyüzü okyanus
maviliğini
ırmaklar
boşa akarsa erimine
karpuz kabuğu
düşmez denize"

Düşünce, haykırmalara veya ağızlara vurulan gem kadar doğa da nasibini almıştır çünkü ÇIKAR egemen bir dünyada bunları haykırmak da çok zordur; yazılan ve olanlara herkes korkuyla bakmaktadırlar. denizlere düşse düşse karartı düşer, pislik düşer çokça karanlık, grilik düşer!

Mantar kültürlülüğün akabinde sanat ucubedir! sanat, çökmüştür çünkü sanatın, ağzı olan konuşurların egemenliğindedir.


Para konuşurken gerçekler susarmış!

"ince bir
pırlanta
süzülür yaşama
zaman ezilince
kıvranır sadakat
bakarak
canavarın uçurum
gözlerine"

Değerli şair, şiirin her dizesinde adrenali yüksek duyarlılıkla şiirini yazmıştır ve yaşam oyunbozanlığa, olumsuzluklarına haykırmıştır, şık göndermelerle şiir çıtası yükseltiği kadar yüreğin sesi emeğiyle elit bir şiiri okumamıza vesile etmiştir.



"mavi savuşur usulca
ve kara düşer
karpuz kabuksuz
denize..."

Alkışlıyorum şairi ve şiiri

Saygılarımla hocam